ԵՐԿԱՊԱՏԿԵՐ

Վիգէն Լ. Ադդարեան

Պոեմա նուիրուած «Թումօ»յի երազին

***

Տղայ. Մեզ ասում են
Թէ չենք կարող ...

Զոյգ. Թէ չենք կարող
Մենք ազգ լինել,
Այլ միայն ցեղ
Ցաք ու ցրիւ:

Աղջիկ. Մեզ ասում են
Թէ հին երգերն էլ
չեն հնչի
Զոյգ. Ժամանակի հորձանուտում
Կեդրոնացած նոր օրերի
սրահներում:

Զոյգ. Մեզ ասում են
Թէ մոռացել ենք մենք
լինել:

Խումբ. Մեզ ասում են
Թէ պարզապէս
մենք չենք եղել:

Տղայ. Թէ մեր երկրի Նոյալեռը
մե'րը չի:

Աղջիկ. Թէ՝ ապրել ենք,
Բայց կորցրել ենք,
Խումբ. եւ դեռ՝
Մեր ոգին էլ պիտի կորչի:

Զոյգ. Մեզ ասում են
Թէ մեր մատեաններում
Խումբ. Վաղուց արդեն աւարտել են
Երազները ծաղկողների:

Զոյգ. Թէ՝ նրանք արդեն իսկ
վառուել են
Խումբ. Հին աշխարհի հազարաւոր
հնոցներում:

Խումբ. Թէ՝ թաղել ենք բոլոր
հերոսները
Մեր պատմութեան
առասպելի:

Աղջիկ. Թէ՝ Վիշապաքարն էլ
չի խօսի,
Տղայ. Եւ թէ՝ ո'չ էլ պիտի
լսուի նորից
Ժայռափորի սեպի հունչը:

Խումբ. Ո'չ էլ նոյնիսկ
Մեհեանների, տաճարների
Աստուածամերձ
խօսքի շունչը:

Տղայ. Մեզ ասում են
Թէ մենք վաղուց
Վաճառել ենք հող, մարդկութիւն
Եւ իրաւունք:
Աղջիկ. Չենք մատուցի էլ պաշտամունք
Լեռնալիճի մեր
ափերում:

Զոյգ. Մեզ ասում են.
Խումբ. «Դուք չէ'ք եղել
Ու չէ'ք լինի»:

***

Տղայ. Ե'ս ասում եմ
Թէ աշխարհի բոլոր
երկինքներում,
Ի'մ արեւն է որ
Կեանք է տալիս:

Աղջիկ. Իսկ ես՝ ծնունդն եմ այն
Որ քայլում է
վաղուան ճամբով:

Խումբ. Թէ իմ սիրտը
Չի լինի խռով
Մարդկանց հանդէպ,
Այլ մշտաբոյր
երազավէպ:

Աղջիկ. Ես՝ դուստրն Հայոց
Բանաստեղծի,
Նրա անունը կրող
պուրակում,

Խումբ. Ահա', մտնում եմ
Մտքի տաճար,
Ահա', դառնում եմ
Կերտող հանճար...

Աղջիկ. Ե'ս՝ տասնամեայ
մի հայուհի,
Տղայ. Ե'ս՝ պատանի
մի սեւաչեայ:

Զոյգ. Քանդակում եմ
Երազներն ի'մ:

Քառատրոփ
քայլում եմ ես,
Եւ շինում եմ
ես թռիչքով:

Տղայ. Բարձրանում եմ,
Աղջիկ. Եւ բարձրացնո'ւմ
Զոյգ. Մի'շտ լինելո'վ:

Խումբ. Մեզ ասում են,
Թէ մենք բնաւ
չենք լինելու:

Տղայ. Իսկ ես՝
Լինում եմ ամէն օր,
Աղջիկ. Իմ երազներն էլ են լինելու:

Զոյգ. Իմ արեւըն է կողմնացոյց,
Ե'ս՝ մարդկութեան Հիւսիսափայլ,
Խումբ. Աշխարհի նոր սերնդներին,
Բոլո'ր մարդկանց,
յոյս եմ բաշխում:
Զոյգ. Իմ արիւնոտ այս լեռներից՝
Խումբ. Ծնունդ տալիս,
Հոգիների համար նորից:

Տղայ. Ե'ս՝ Բանաստեղծ,
Աղջիկ. Այսինքն,
Աստուածաստեղծ Բանն ստեղծող,
Զոյգ. Մարդո'ւն տալիս եմ
Նոր ստեղծում,
Խումբ. Վա'ղը՝ այսօ'ր եմ ես կերտում:

***

Աղջիկ. Ե'ս՝ հայուհի'

Տղայ. Ե'ս՝ պատանի'

Խումբ. Ե'ս՝ անանուն հրաշալի'